Her geçen gün eksilen bir parça Her nefes ömre ziyan Bedene törpü sarkaçlarý zamanýn Sevda ve hüzün ölümle yaþam arasýnda týkýþ týkýþ Ne kadar iç içe geçmiþ çember Yalnýzlýða düþmüþ ruh Mahþeri kalabalýklarda bile Tek baþýna
Ve sen sevgili Dünyanýn öbür ucuna dayayýp sýrtýný Aðlamak istersin mum kokulu gecelerde Ýþte orasýdýr her yerin öbür ucu Diðer yaný Aðlamalarýn sesin gibi büyük Sessizliðin kadar içsel Hýçkýrýklarýn kadar keskin Ah aðlamak ne insanca þeydir.
Siyahla beyaz arasýna sýkýþýk renklerdesin Aðla yeniden gök kuþaðýnýn gitmiþliðine Gecenin mavisine Aþkýn kýrmýzýsýna Tut memeyi el yordamýnda Gökyüzü göðsünde emzirsin seni sýcacýk Islak ýslak gülümsesin gözlerin Aðla bu gün yeniden Siyahtan beyaza baþka renkler için. Bitir içinde hüznü Geriye bir gülümseme kalsýn.
Rýfat Gürsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
MoRTaKa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.