MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Kadınımsın..
JEHR

Kadınımsın..



hangi daðýn kaçaðýsýn böyle baktýkça pýnar çaðlar yüzün
çekiliyor gölgeler peþimden tenha duvarlara çarpar hüznün
ne inip sorulacak bir durak ne varýlacak bir mevsim kalmýþ ceketimde
þiirler eskidi þarkýlar sus ve kalmamýþ adým hiçbir hikayede
o efkarýna tütün derleyip yaktýðýmýz patikalarý saymazsak
mahþer telaþýna düþen korkulu geceler kalýr bize
yani yüreðim bir ömrü kendi tekmemle devirip geçmiþim
ve urganýmda duruyor hala menekþe açan seherlerim
kayýplara düþen kasabalarda gezdim dolandým da
bir bende bulamadým nerede o meçhul aksak izlerim…


kara turnalar gibi çöktüðümüz gri bulutlar geçiyor üstümden
yaðmurda saçlarýn düþüyor avuçlarýma allahým’a yalnýzým
ayak bileklerine deðen yüzümü toplamýyor vitrinler
ve uzaklardan sesleniyor yine bilmediðim kýyý ve þilepler
durup kendime adýný soruyorum þaþkýn ve þaþý
ki evvelden de önce derme çatma masallarým vardý
oysa her çölün rüyasý kendisinde saklý duran bir serapmýþ
ve yengimden kalan mahzen suskunu bir þiþe þarapmýþ
aðzým boþluða dökülüyor sözünü görmedikçe
içersek yine bir biz sarhoþ oluruz müebbetçe…


ay perçemini çeksin sen diye göðsüme
bir kez daha kararsýn þehirler ne fayda
ulu orta düþüp vurulmaktan usandým
illa ille de öpülesi ellerin soluðumda…


unutulmuþ bir adým var beni benle çaðýramadýðým
sokaðýný kaybettiðim köpekler kadar avare bir telaþým
sümbüllerle mi seviþtin yoksa leylaklar mýydý tenine çapkýn
ve gözlerinde seken ceylanlarý hangi tanrýçalardan çaldýn
çaylar geçer düþer ýrmaða gün þafaða döner
ve yeniden bir daha doðar gri kederli ölüler
iþte o seherlerin hicranlarýnda vedalar sýradan bir þarkýdýr
ve alnýmýzý daðlayan özlemin kýzgýn kýrbaç þakýrtýsýdýr
haydi ben beni bende binlerce yitirdim de
peki yokluðun neden sancýyýp durur hala içerimde…


kaldýrýmlar çarpýyor döþüme kýrýlýyor sanki bulvar
avutmuyor ezber bildiðim ezgiler nefesimi
sokak lambalarýnda kimlik soran kederler
nasýl da demirden hüzzam üstüme gelirler
kirpiðinde ýslanmýþ yaðmurlarýn vardýr
hicrana eþlendiðin belki bir gazel
hiç kapýsýný çalmadýðýn bir tenhalýðýn
ve sunaklara yatýrdýðýn sabrýn
geçitler deðil gözlerindir omuzlarýmý yakan
deðdikçe durup vurup yokluðunla harlanan…


savrulup duran rüzgarlar eser bendime
sustuðum her yer kör topal bir bilmece
olsaydý hani parmaklarýn þimdi yüzüme
mahpus ne zindan ne hücre ne…


þimdi depreþen ve uðultularla gelen kasvet
kasýklarýnda doðurgan sevdaya durur
çýðlýklarla yarýlan ülkemin coðrafyasýnda
tüm çocuklar ilk önce düþlerinden vurulur
ki bir serçe kadar darýsý adýna açtýr özlemleri
uzak yollarda gördüklerini kahraman beller bilir
ceplerinde sapan bir cinnet türküsü deðil
ve bütün maniler onlarý masuma sayarlar
çiçeklenmiþ dallara düþtüðünden beri hüznün
hep içimde dolanýp duruyor o ilk bahar yüzün….


olmazý olur kýlan yürektir sevdiðim
daðlarýn serin koyaklarýnda saçlarýn
yaylalardan sökülüp gelen topuðunda
gezip tozar pusulasýz yýldýzlarýn
ve ben dinlerim sen bir daha söyle
bir daha çal vuslatlarla incinen özlemi
ne vakit kendi aklýma yabancý kalsam
avuçlarýnda ufaladýkça çoðalan nergis çiçekleri
ki onlar gülüþlerinde tomurcuk gamze
resmine dokunsam yetmiyor gözlerime…


diye diye bir daha çarp yüreðime
ýslah olmazým sen uslanmaz say
kehribar gülüþünle
çökerken zeytin aðaçlarýna karanlýk
iþlenmiþ oyalý bir mavzer gibi
tüm anýlar bir tek yine bize tanýk…


sularýndan geçtim sessiz deðildi
düþ deðil düþkün deðildi
derken þimdi çýkmaz bültenlerden
bil cümle gazete ve bildirilerden
talan yazgý ve yeminlerden...býktým…býktým…býktým…
ben belki de oldum bittim künyeme kazýlmýþ bir zarardým…


hýrçýn bir yaný vardýr denizin
ayaðýnýn deðmediði bir kumsal
yataðýna akmayan dereler mahzundur
ve kurbaðalarý öyle üzgün susar
bütün yazýlmýþ rivayetlerde adýn
gece devrildi çoktan sözüm kalsýn…


her ihtilal de kapýlarý kýran bildiðim bir þarkýsýn
beni þafaklarda assýnlar yine
kadýnýmsýn…


Mert Metin
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.