bir ömrün daðarcýðýn da binlerce oyun vardýr
acýmasýz hayatta sinsice her türlüsü oynanýr…
arýyla abýru sýzlamayan huzurun dik baþý
ruhun enginliklerinde ki hür iradededir
inancýnýn hokkasý kadardýr
davranýþlarýnýn doðruluðu yar
doðruluðun tarihçesi
güven
vefa sevgi emek ve dostluklarla yazýlýr
kiþiliðin biçimi onlarla yoðrulur
hayatýn ulvi aþkýnýn pýnarýn da yar
içimde ki duru sularýmý bulandýrarak
sen karanlýk dehlizler de gezdin yar
ben daðdan bað çýkartýrken
sen hicran ekip ayrýlýk biçtin ömrüme yar
karanlýk odalar da çýðlýklar elenerek boðulurken
sanki duvarlar bir bir geldi üstümüze
gezindi bin bir öz geçmiþ tiz bir nidayla
çýlgýnlýðýn daniskasý o anda yaþandý
kudurmuþluk aksederken simaya
maymundu onun iþtahý
nitel bir suratla
köz düþürdükçe içimize
kana boðulduk ciðer paremizle
bir intizar cebren alýnca içim de ki seni
aptallýktan kopan bilinçsizlik kayasý düþerken baþýmýza
iki nefesin arasýnda kalývermedik mi yar
dayaklýk deliler gibi ne laf söktü ne de söz o anda
dört ayaklý bir tek baþlýydýk
çekiþtirip durduk hiç durmadan
ayrýlýk uçurumlarý çaðýrýyordu ikimizi
kalplerin kopuþlarýndan
oysa hiç aklýmýza bile düþmezdi ayrý kalýr mýyýz diye
menziline düþünce fesadýn
mavzer mermisi gibi parçaladý saf yüreklerimizi
az yetkili kýlýndýk sahip olduðumuza
su bile hýþýmla týkadý boðazýmýzý
doðru olan sanki bu muydu yar
kurþun gibi geliþte geçti deðer biçilemeyen anýlar
beþ paralýk ortalýkta kala kaldýk iþte
utanmazlýkta sýkýlmadýn bile kütlenle
saðýrlýk ve duygusuzluðun boy verdiði mekanlar da
delik deþiktik artýk týpký bir kevgir gibi
her düþüþte kayýpta gittik iþte yar
ah yar ah
ne iþlediðini sen bilir misin?
oysa ben ne hayaller kurmuþtum senin için
Ýrem bahçelerinde
oysaki sen ayaza serdin ömrümü
küflenmiþ ekmek gibi çürüdüm içimde
ben ömrümü bu köklerden nasýl kurtarýrým
topak çekerken tüm cismi mi?
baðrýma sapladýklarýndan dolayý
akþamlarda kaldým þimdi ben gündüzümü doðuramamaktan
neydi bu þimdi bir tufan mý?
yoksa bende ki bir noksan mý?
iyice biçimlendiremedim seçimini
bana dolanan dal olmak varken
neden kollarýn hep yaban da kaldý yar
iki fasýl da geçti yaþanmýþlýk piyesi
biri cefa ve vefayla yuvasýný örerken
biri de ayrýlýklar da kol gezindin yar
biri ocaðýna taþ üstüne taþ koyarken
birisi de kaybolup da gitmeyi ar bildi…
(05.10.2013) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… -Dert üstüne dert sundun… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!