KANDIRMA BENİ!..

Ýzin ver kor dudak yaksýn, kavursun;
Medet ocaðýnda söndürme beni…
Bu gece bitmeli verdiðim savaþ;
Çýktýðým seferden döndürme beni…

Giderken, dönüþe kurduðun saat;
Aklýmda, fikrimde verdiðin vaat;
Ýsterse üstüme gelsin kâinat;
Yalanla, yanlýþla kandýrma beni…

Mektuplar dil döktü aðladý gözler;
Tövbe lûgatýndan çýkmadý sözler;
Mevsimler peþinde kaybolur izler;
Hasretin atýna bindirme beni…

Neþ’emiz efkârýn düþtü aðýna;
Baykuþlar üþüþtü yürek baðýna;
Çýkartýp çýkartýp vuslat daðýna;
Bin türlü nazlarla indirme beni…

Geceler eziyet gündüz eziyet;
Hesabý kapatsýn ödenen diyet;
Ne itiraz ettim ne de þikâyet;
Sus payý buseyle yandýrma beni…

Dört yanlýþýn son doðruyu götürdü;
Bir vedan ömrümü yedi, bitirdi;
Kâðýda sýðmayan o tek satýrdý;
Bandýrma hicrana bandýrma beni…

Ali ALTINLI – 01/10/2013
Saat:17:43

Sosyal Medyada Paylaşın: