Dargýným uçan kuþa bile Sessizce gülerim aðlayan gözlerime Sebepsiz deðil bu hüzünler Söz geçiremiyorum deli gönlüme
Yüreðimde dünden kalma yaralar var Zevk vermez oldu o güzelim hatýralar Yarýnlar dün’üm kadar uzaktýr bana Mutsuzluðuma aðlar, asumanda yaðmurlar
Bir kimse bile olamadým kimsesizliðimde Haykýrýþlar saklýdýr ölü sessizliðimde Her gülen yüzde bir hüzün aramam bundandýr Hüzünlerimi gizledim en büyük kahkahalarýmda bile
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.