BEN SENİ MERSİNDE SEVDİM
göçmen kuþlar gibi geçtim, ürkek
o sonbahar günü, palmiyeli yoldan.
Akdeniz’in köpüklerinde kabarýnca ümidim
zümrüt gözlerinde kayboldu kederlerim.
Muðdat yokuþundan sapýnca Topraksu’ya
yolunu konsolos çiçekleri, yaseminler gösterdi.
yüreðim, ýslak, titreyen elleriyle taþýdýðý gençliði
el deðmemiþ ellerine verdi.
baygýn Mersin çiçeði kokulu o akþamda
birbirimize söz verdiðimiz,
mehtabýn denize vuran yakamozunda,
sevinçten merdivenler kurduk geceye
tek þahidimizdi Mersin,
ben seni Mersin’de sevdim.
sana kasýmpatýlarý aldýðým
güvercinli meydaný Ulu cami’nin
Gediz sinemasý çýkýþý, dönünce köþesini kilisenin,
portakal çiçeði süslü sokaklarý Çamlýbel’in.
Yoðurt pazarý’ndan ulaþýnca balýkçýlara,
bereketi Akdeniz’in,
camekanlardan taþan tadý havuç tatlýsý, turunç reçelinin
hani kaybolduðumuz kalabalýðý, hastane caddesinin.
ben seni Mersin’de sevdim
Mersin’i seninle sevdim
Viranþehir’de dalga laciverdinde,
Menderes’te martý kanadýnda
limanda gemi küpeþtesinde,
çiçekçi adamýn gül bahçesinde
aþk þarkýlarý söyledik:
“ tek kürekçim sensin benim”
“bir yemin ettim ki dönemem”
“sen mühimsin”
renkler aldýk Gözne’den, Fýndýkpýnarý’ndan
Toroslar’a resimler çizdik sevdalý
ýslandýk Ocaðýnda, yeþerdik Þubatýnda.
Martýnda…
limon çiçekleri sen koktu,
sen Mersin.
Ben Mersin’i seninle sevdim,
Ben seni Mersin’de sevdim.
HRNOZMN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.