Vuruldu bir yürek acýmasýzca. Henüz çok gençti. Baharýný kopardýlar dallarýndan; Erkendi, Kendi içinde kayboldu kendi. Kör edilmiþti yüreðinin gözleri; Mevsimler üzerinden geçti… Mutluluk, artýk çok geçti.
Yitikti… Ruhu, sevda savaþýnda mertçe kaybettiði þehitti. Saymýyordu günleri; Bir günü bir asra bedeldi…
Bitmiþti, Bitik bir bedendi. Aðlýyordu. Gözyaþýndaki tek neden, “neden?”di. Sordu kendine, “Her gelen, gider miydi?”
Ona hep, “ Et týrnaktan ayrýlmaz.” dendi. Her týrnak, batarak gitti. Kapatamadý “benim” dediklerinin izlerini; Týrnak batmasýndan benliðini kaybetti…
Selim Akgün
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Akgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.