SİMİTÇİ
SÝMÝTÇÝ
Uyanýr uykusundan,sabahleyin erkenden,
Baðýrýr "simit"diye,geçer her mahalleden,
Acep kim alýr diye,pencerede gözleri,
Sessizliði yok eder,onun tatlý sözleri.
Simitçinin sesiyle kimi insan uyanýr,
Mahmurlu gözleriyle pencereye dayanýr,
Yatak kýyafetiyle kapýda duran çocuk,
Ümitlendirir onu,fakat hava çok soðuk.
Çaðýrsa onu bir ses,hemen koþar oraya,
Önce ümitle bakar,o aldýðý paraya,
Fakat bazen ümidi,birdenbire boþ çýkar,
Gördüðü eksik para onun canýný sýkar.
Yanýndan geçenleri,simit alacak sanýr,
Uzatarak bir gevrek,almayýnca utanýr,
Bazen"simitçi!" deyip,alay edenler olur,
Ýþte o an öfkeyle küfürleri savurur.
Simitler azalýnca,sayar paralarýný,
Çok güç satmak simidin geriye kalanýný,
Yorulur baðýrmaktan,oturur bir köþeye,
Alýþkýndýr simitçi kedere ve neþeye.
03-05-1975,BURDUR,H.ÝBRAHÝM DEDEDURAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.