Yar

Ayrýlýk kýlýçtýr, “elveda” kurþun;
Ne vakit gün yüzü göreceðim yar…
Bunca yýl aðlayýp yaþadým amma;
Canýmý dizinde vereceðim yar…

Gezdirme canýmý sen diyar diyar;
Evet de, kalbimi eyle bahtiyar;
Siyah gözlerinden aldýðým karar;
Ömrüne, ömrümü sereceðim yar…

Derdim arþa kadar yükselir kat kat;
Nerede müjdeler ne vakit vuslat;
Susma, biraz daha, bir daha anlat;
Bu gece sýrrýna ereceðim yar…

Nazlanma, usanmak aþkýn yasasý;
Gözümde hasretin derdi, tasasý;
Kurulsun seninle sevda masasý;
Keyfedip, sefamý süreceðim yar…

Ýsmini anan kim günde bin kere;
Bayraklar diktirdim gittiðin yere;
Falcýdan duyduðum yalana göre;
Üç vakite kadar saracaðým yar…

Efkârý kadehle yalnýz býrakýp;
Son defa resmine hüzünle bakýp;
Mektuplar yazdýðým kâðýdý yakýp;
Kalemi kýrk yerden kýracaðým yar…

Kahrýma kahýrdýr çektiðim çile,
Gözlerin düzenbaz kaþlarda hile;
Dizime kapanýp yalvarsan bile;
Söz olsun alnýndan vuracaðým yar…
Bu sefer sözümde duracaðým yar…

Ali ALTINLI – 01/10/2013
Saat: 14:32

Sosyal Medyada Paylaşın: