YOKLUĞUNUN ESERİDİR YÜREĞİMDEKİ SIZI

hep ayný derdi çektim...
hep ayný þarký çaldý...
hep ayný hüzün..
hep ayný çileyi sevdim...
...
ne olur.!!
gözlerimin içine baka baka
sýrtýný dönüp gitme
gitme.. dayanamam hasretine
kahrolurum gidiþine
..kendi içimde yokluðuna gömülürüm...
...ölürüm...
gitme...
senin esirin olurum...

bilemezdim ki..!!
çýrpýnýþlarýmýn boþuna olduðunu
sana ulaþmak isteyen çýðlýklarýmýn duyulmayacaðýný
haykýrýþlarýmýn kifayetsiz kalacaðýný
direniþlerimin idama hüküm giyeceðini
..yüreðimi paramparça edeceðini..
..bilemezdim..
..ismi sensiz
..ismi hüzün
ismi harabe
...sensizliðin esiri olacaðýmý
bi le mez dim....
isyaným öfke yokluðunda
..mutsuzluðumun adýdýr esaret
..gideceksen habersiz git giderken
yüreðim yanmasýn çýkmaz sokaklarýn kaldýrýmlarýnda
ayaza sarýlmasýn bedenim..
harabeye dönmesin duygularým
sönmesin umutlarýmýn yanan kandili
noktasi tükenmiþ bir cümle olmasýn gidiþin..

yokluðunun eseridir yüreðimdeki sýzý
tenimin titreyiþi sensizliktendir
gözlerimin fersiz kalýþý
dizlerimin takatsizliði
azrailin canýma dadanýþý

senin eserin yar

senin eserin...

----MEHMET ÖZTÜRK---

-----parkbeni----
Sosyal Medyada Paylaşın: