Korkularýn kavga edecek birini ararken hep Yetim olan ruhumu kayýt ettirecek bir yer bulamadým hala Anne diyemez ya üvey çocuklar sokak kedileri gibi Anne baba ile birlikte doðmanýn þaþýlýðýndan hep El yordamý ile aradýðým elin zulanda saklý Sonra elim üþüdü Senin kaçakcýlýðýnla dolmuþken içim Neye yakalanacaðýmý bilemeden Arkamdan koþan bir ses acýyý ufledi adýmlarýma Sen öyle uyandýðýmda hatýrlamak için aðladýðým Rüyalar kadar acýmasýz olmadýn Olmadýn çünkü Ne sen Ne ben Hiç yaþamadýk Ölmedik...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet selim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.