Herhangi bir Eylül akşamıydı...

Yine bir Eylül akþamý gün batýmýnda
Turuncu eteklerini savurarak öyle umarsýzca
Bir hayal yangýný gibi dingin sulara
Kýzýlca kýyamet bir güneþ ufka dalýyordu…
Yalnýzlýk tükürmüþ bulutlarý selamlayarak
Ayrýlýklarý gömerken biz bir bir sevdaya
Ellerimiz þiire bulaþmýþ
Parmak uçlarýmýzdan akýyordu
Gölgesi kýrýk bir ikindi saatinde
Kýrýlgan bir fayýn üstünde
Teþbihlere bulanmýþ
Cinaslý kelimeler dans ediyordu…
***
Deniz, kokusunu salýp güneþe
Koynuna almak için sabýrsýzlanýyordu
Nazlanýyordu güneþ yandýkça yanarak
Özlemle kavrulup vuslata hazýrlanarak
Utançtan mý bilmem aðýrdan alýyordu
***
Melankolik irtifa kayýplarýnda
Yapraklarýný koparýp hüzün çiçeklerinin
Iþýk selinde bir katre olmak istedim
Elinden tutup bir ýþýn demetinin
O kor alevde yanayým dedim…
***
Kaç Eylül geçmiþti gidenlerin ardýndan
Kaç Eylül demlendi geçmiþ zamandan
Yanlýþ zaman türküleri tenimi daðladý
Ýzmarit kokulu bir akþamdý
Alacaklý bir hayatýn
Saðlamasýný yaptýðým bir zamanýydý…

Þükran Okyay
Sosyal Medyada Paylaşın: