Çarem

Sen uzaða gittikçe
Ben küçülüyorum
Ne þarkýlara eþlik edebiliyorum
Ne de rüzgârlar güzel esiyor
Tadý kaçýyor hayatýn
Düþlerim öksüzleþiyor
Sanýrsýn, yetim kalýyorum

Gözlerimin dalýp gittiði yerlere
Hüzünden perdeler iniyor
Anýlarý tekrar tekrar ezber ediyorum

Güneþin batýþýný seyretmek anlamsýz geliyor
O tepeden periþan iniyorum

Göçe kalkan turnalarýn kanatlarýna
Dar vakitte salâvatlý selamlar yetiþtiriyor
Sen kokan odamý doyumsuzca nefesliyorum

Uykular asýlýyor tavana
Geceler mayýnlanýyor
Yataðým tiken, yastýðým taþ kesiliyor

Kendimi zifiri sokaklara atýyorum

Ellerim ceplerimde
Dilimde dünden kalma bir ýslýk
Islak kaldýrýmlarda sarhoþ ayaklarým
Gölgemle mezeleniyor
Aklýmý yitirecek oluyorum

Hayalinde olmasa
Çaresiz kalýyorum

Bilal KARAMAN

Sosyal Medyada Paylaşın: