Kaybolduk biz bu þehirde
Var mý ki haberin
Bir kadehlik iþi var buðunun
Teli teline eþi var beklentimin
Yüreðimin oyunu beynimden sahici
Bakmasýn ellerin, acý ki biliyorum
Duyuyordun bordo rengini
Hangi rüyadan aktýn
Þiddetin hali malum
Gündün koynumda karanlýk
Ve hain gülüþlerinde aksak
Bir de serseri cüretin
Gitmeyi bilmeyen yarim
Gelmelerde farksýz bu sayfa
Tüllerde þahin kalým
Bir oluþ yolcusu
Kalýn aðaç gölgesinde dümen
Mahzun dediðin bilyeler
Parmaklarýnda yabancý
Neden biliyoruz eðreti bu renkler
Köylü zevklerde benim hakkým
Ýlle de oryantalist
Tanrým yanýt ver!
Yalnýzlýk kimin tekelinde
Bu ne nezaketsizlik böyle
Ruhum þu parçada kaldý
Eksik mi diye endiþeli hep
Çocuklar mesafeli her an
Halbuki þeker kaðýtlarýndan gemilerde
Otoriter saatlerim benim
Mistisizm býrakmýyor yakamý burada
Her gün söyleniyor hoparlörden
Bir nefes kulaklarýnda fani
Kim sonlu ki?
Bütün ölüler kan aðlýyor
Ve ben hasretle baþ edemiyorum bazen
Bilmeden yazýyorum esrik kelamlar
Hakim þükürler koyda þeffaf
Mor ile kýrmýzý uzak renkler gerçekte
Ben öyle diliyorum ýlýk bir dakikada
Kahve rengi çizgilerden nasýl olur da bahsetmem
Ama sen asla sesli okuma bu sözlerin ezgisini
Kurtaramadýðým bir kadýnsýlýk içlerde
Dedi ki
“Mutluyum, mutlusun, mutlu!”