bekledim
mevsimler yitip gitti
yüzüm paramparça ardýnda
hayaller buruk
papatyalar boynu bükük kaldý
ben hüzne
kýrlar çiçeðe boðuldu
gelmedin
-uzatsam elimi sana
dokunur muyum yine hayatýna-
isyaným gözlerimden taþarken
baktýðým hiçbir yüz sen olmadýn
istasyonlar ayrýlýðý kucaklýyordu
ben sonu gelmez geceyi
topraðýn yaðmurla dansýný
sensizliðin valsiyle karþýladým
aþkýnla hayata baþlamýþken
þimdi yetim kaldým
-ah sen
sazende günlerin gölgesi-
konuþtuðun hangi lisanýn kelimeleridir
kulaðýmý týrmalayýp duran
beni tanýmlamayan
anlamsýzlýðýma anlam olmayan
artýk korkularýn saðnaðýnda
kuytuluðuma güneþ doðmuyor
adým baþý savrulan bedenimden
darmadaðýn bir can kaldý geriye
-yetmez mi artýk
dönme vakti gelmedi mi-
RANA