sanýrým düþ/baz heybemde özlüyorum senden önceki seni keskin tövbeler vardý o zamanlar ve ben tövbelerin deli yerinde bozuyordum sensizliði çocukça aklýma yel deðirmenleri sinerdi olmamýþ meyve gecelerinde sýrtýna bindiðim yýldýzlar düþerken avludaki topraða sen pencereden susarak beklerdin sana deðiþimi.....
kahin adýmlar atýlýyordu tahta köprünün bütününe sen karþý kýyýnýn bilmediðim küçük kadýný rüyalar biriktiriyor/dun gelecek zaman bilgesine ve aðrýlý bir þehir oluyordu þu sessiz akýntýlar dönemecinde.....
oysaki eski bir þarkýydý aþýklar çeþmesinin gözleri hiç sevgi hesaplamadýk seninle orada hiç karþýlaþmadýk bir kýþ günü beyazýnda yaný baþýnda denizin gürültüsü barýnýrdý kim/bilir biz þehrin hangi yalnýz yýkýntýsýnda aðlardýk...
þimdi aþk bana bir/þey ifade etmiyor sensiz doðaçlama ezberlerden çýkýp geldim sana aklýmda alize rüzgarýndan yarýn yüreðimde dað baþý limanlarýndan bulut getirdim zenginliðim bir dilim ekmeðe sürülü adamlýðým ve yaðmurlarý kirpiklerinden almaya geldim.....
rüzgarý bana anlatan kadýna.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
aslan bülent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.