ANLADIM

Yüreðimde sakladýðým seni.
Ay gibi güneþ gibi aydýnlýklarýmda.
Zifiri karanlýklardan koruyarak,
Sarýp sarmaladýðým bembeyaz pamuklarda,
Üþüyen yüreðime döneceksin umudu ile,
Her gün belki bugün diye beklerken.
En umutsuz bir anýmda belki,
Belkide ummadýðým bir anda,
Çýka gelirsin diye yeniden.

Oysa sen taþa dönmüþ yüreðinde.
Belli ki öldürmüþsün tüm duygularýný.
Zira ne haykýrýþlarýmý duydun,
Nede sana doðru gönderdiðim,
Sessiz çýðlýklarýmý.

Yarýnlarýmda olan sen.
En güzel düþlerle süslediðim sen.
Bir yaralý ceylan gibi öldürdüðün beni.
Savurup oradan oraya,
Ve acýmasýzca katlettiðin duygularýmý.
Bende bitiriyorum içimde.
Ve gönderiyorum sonsuz uzaklýklara.

Bugün ben seni,
Ýdam ediyorum yüreðimde.
Týpký senin bana yaptýðýn gibi.
Ben sende öldüysem eðer,
Senin bende yaþamanýn anlamsýzlýðýnýn,
Kocaman bir hiç olduðunu,
Anladým çünkü...


Gülseren MORKAN

Sosyal Medyada Paylaşın: