üzgünüm göksu kýyýsýnda
yosun tutmuþ kara taþlar gibi bu yüreðe
daðlar gibi bu koca sevdaya seni hapsettiðim
ham meyveyi koparmaktý belkide
günahým oldun kopardým
kopardýðým için...
þimdi
kelimeler arasýna yerli yersiz bir nokta
belkide anlsamsýz bir cümlenin sonuna düþülmüþ
kifayetsiz dip not olduðum için...
üzgünüm
ölüyorum diyip bir türlü ölemediðim
avuçlarýmdan seni dilediðim dualarý çaldýrdýðým
çocuklar gibi yýldýzlar kaydýrýp gökkuþaðýnýn altýndan geçipte
seni bir seni dilediðim için...
üzgünüm
düþlerinden gerçeðine ölüler gibi
sesiz sedasýz pervasýzca girdiðim
göz bebeklerimin
içine pervasýz seviçler yerleþtirip
hep seni beklediðim boyun büküp hep seni dilediðim
omuzlarýmda gökyüzü avuçlarýmda okyanuslarla
masmavi umutla geldiðim için...
üzgünüm
zoraki uykularda hercai düþlerde
haram rüyalarda senle nefes nefese olduðum
sana daðlar gibi sevda büyütüp
eteklerinde al beyaz gelincikler derdiðim
ay düþürüp göksunun serin sulaýrýna
yakamoz sakinini düþlerinde öldürdüðüm için üzgünüm...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.