BİRİLERİ TÜKÜRMEDEN

Þehir acý acý gülerken yüzüme;
Vurdum kendimi,þehrin çitlerine,
Paçalarýmý sývamadan;
Gözlerim buðulanmadan,
Birileri tükürmeden yoluma;
Terkettim,tanýmak istemediðim yerleri,
Zavallýlarýn imrendiði,reklam panolarý;
Bendeki hevesleri bir bir sildiler...
Bütün acýlý yanlarým,ondandýr;
Çünkü;zavallýlar birbirlerini unuttular.
Bütün benliklerini,geceye haykýrdýlar,
Yüzlerini sakladýlar,polis sirenlerinden;
Duvarlara yaslanarak astýlar kendilerini,
Gecenin karanlýk kuytu köþelerinde...


Sosyal Medyada Paylaşın: