ağlayan karanfil gibi

Hep hüzün dalgasý

Gözlerime yuvalanan

Maddenin kimliksiz bakýþlarýnda

Ýçimde kalan bir uhdedir

Seni sevmek.

Yaprak düþer gibi

Ellerinden düþüþüm

Zamansýz kaldým

Umuduma

Affet beni

Sevdiceðim

Senin için bile olsa

Daðlarý aþamadým

Sana güller veremedim

Aþkýn yarlarýndan



Yaðmurlar kanarmýþ dudaðýnda

Gözyaþlarýn akarmýþ denizine

Çöl karasý ayaz gecelerde

Yýldýzlarý dökülmüþ gökyüzünün

Sükûtu hayal olmuþ çýðlýðýnýn

Seni saran sevda, yalnýzlýðýn

Bir katre acýya katlanýr yanýdýr

Gülüm

Yanaðýný koklamýþ ölüm

Hasrete talip erenler bilir

Aþký sýrat köprüsünde

Geçmektir kolay olan

Gerisi yok oluþtur benliðinin



Kazma kürek kazýlmýþ mezarým

Yârin gönül topraðýnda

Gül dalýndan ayrýlsa

Ben ayrýlmazdým yüreðinden oysa

Bir limanda unutulmuþ

Eski bir vapurmuþ

Gözlerinde bana ait hiç bitmeyen deniz

Tuz buz olmuþ çoktan

Aþk siyah açan laleye dönmüþ

Bu yüzden fýrtýnaya tutulmuþ gemiler

Yaðmur dineceði an karaya oturmuþ

Bu sevda firari akþamlardan kalan

bir ince sýzýdýr aðlayan karanfil gibi

Göklerinde bana býrakýlmýþ sonbahar

Karanlýk ve bir o kadar bulanýk

Ben buseni güllerde ararken

Ellerimde solan kalbim

Titrek ve mahzun atarken

Ölü doðar sevinçlerim

Önce gölgen sonra sen giderken

Hüseyin Özbay

Sosyal Medyada Paylaşın: