Vurgun yemiþ her aþkýn Bir öyküsü vardýr Okunmaz tersten Kimi zaman türkü olur Dillerde dolaþýr
Devir daim yaparak Ateþ çemberinin dýþýndan Terleyerek anlaþýlmaz Aþkýn melal hali
Yalnýzca dokunduðun an Yakan alev deðildir yalnýzlýk Buz gibi yanan Çýra alevinden kalan Kül rengidir karanlýk Ayýn þavký vururken geceye Namütenahi arzularýn Deniz serinliðinde Düþlerini gömdüðün rüzgâr Seni çaðýrýr yokluða Adresim saklýdýr Ayrýlýðýn kabarýk defterinde Ben kalýrým nazenin bir çýðlýkta Kimsesiz
Üsküdar’a giden yollar kapalý Tren garýnda unutulmuþ Yolcu gibiyim Akþamýn alýcý kuþlar saatinde Güle düþen gölgen Sarýya boyanmýþ yapraklarýný Saçlarýna benzetir Saçlarýn, Kýzýl güneþin dalgalanýþý sanki Gözlerin, Bir katilin kan kokan silahý Eceli bu sevdalý yüreðin Beyhude artýk Gülüþünde aþkýn kýrýk dökük Parçalarýný bulmak Zamansýz sevgilerin Daraðacýnda kurulan urgandýr Bakýþlarýn Bir aþk daha son bulurken ellerinde
Kaþlarýn öyle acýmasýz Bir baltaya kan damlar gibi Efkârlý batan güneþ ufkumda kaybolur Cefakâr gülüþlerin hürmetine Yeniden doðar belki
21.11.06 Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilteris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.