Ellerimi tutsan... tutunamaz ellerin Beyaz alevine rastladý yine gözlerim Sokak ardýnda filizlenen Çemberli taþa doðru Kibirli gül demeti Yorgun köprüye asýlan Bir matem çýngýraðý gibi Uðradýkça haneme Azap veriyor tüm anýlarýma Sonra kapý açýlýyor Ýçeri doðuyorsun Bitip tükenmek bilmeyen melodinle Kanýma renk oluyor týnýlanýyorsun Girdabýn eleme ders verir Kýrbacýna hüküm geçer mi Ýzliyorum anýlarýn seceresini Çýkmýyor aklýmdan Karanfil sokaðýn Mavi bilmecesi Ve martý denize tutsak yine Sevdiðinin hanesine ulaþamadan Dikenlerini soludu Gülün caný saðolsun Her bahar gelsin yeter... Sosyal Medyada Paylaşın:
mavİmge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.