KÜL GİBİYİM....

KÜL GÝBÝYÝM..

Ben, rüzgâr bekleyen bir kül gibiyim;
Öylesine muhtâcým ki sana,
Öylesine mahkûm...
Hasret ateþi deðdikçe baðrýma;
Kaç yangýn söndürdüm gövdemde,
Saymadým...
Kaç alev eritti sînemi deldi,
Fersâh fersâh duman göðe yükseldi...
Kapkara dumanlar gördüm oysa,
Aymadým...
Ne ümidle esti samyeli, tutuþmadý ocaðým
Fýrtýna istilâlarýna, mezâr oldu kucaðým...
Sâdece seheryeli bekledim,
Caymadým! ..
Gelmedin; is baðladý, kömür oldu közlerim...
Gelmedin; aðlamaktan kanla doldu gözlerim...
Gelmeyiþin, âþýðýnda zehir kusan bir yara
Bahtým gibi, çârem esîr, esmeyecek rüzgâra...
Öylesine muhtâcým ki sana,
Öylesine mahkûm...
Ben, rüzgâr bekleyen bir kül gibiyim...
Sosyal Medyada Paylaşın: