Öðretme bana bir þey Ve ben de öðrenmeyeyim senden Her gidiþin ayrýlýðýn alfebesinden bir hece Düþürüyor dilime Her gece seni sevmekten biraz daha vazgeçiyorum Her sabah ayrýlýðýn beyaz duvaðý Karþýlýyor beni Soðuk duvarlarda. Caddeler kalabalýk olsa da Hiç kimse teselli deðil durmadan Kanayan yarama. Her gece Gökyüzünde kaymayý bekleyen yýldýz gibi Yollarýna bakýyorum. Uçsuz bucaksýz bir kimsesizlik Örtüyor üstümü Ve ben seni unutmaya çalýþýyorum Kanatarak göðsümü. Öðreniyorum sonunda Her sevilen gider bir hiç uðruna! (MS- Kahramanmaraþ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
çigdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.