Aşkı Buldun İstanbul...

Ey bahtýmýn güzeli, sen ki bir özge yârsýn,
Taþýn, topraðýn altýn, müjdelenmiþ diyarsýn,
Mehteran kös vuranda hayallere dalarsýn,
Ayasofya susalý hüzün doldun Ýstanbul...
Hani efendiliðin, hani irfan mektebin,?
Talan etmiþ nadanlar zarafetin, edebin,
Gel beraber tutalým yakasýndan sebebin !
Hicabýndan sararýp soldun, soldun Ýstanbul...
Ben lehçemi kaybettim kim okur divanýný,?
Ruhsuz binalar yaptýk, incittik Sinan’ýný,
Koynunda saklýyorsun Yavuz’un fermanýný,
Bakýp þanlý maziye saçýn yoldun Ýstanbul..
Hüdayi’ye sorsunlar rüyamýn tabirini,
Sarsam gönül yarama Itri’nin tekbirini,
Asým’ýn nesli gülþen edecek ahirini,
Bu hoyratlýk yetiþir; çok yoruldun Ýstanbul...
Baðrýmda ta ezelden attýðýn okun vardý,
Tarihte sana doðru bir kutlu akýn vardý,
Yolum nereye düþse, rüzgârda kokun vardý,
Susuz kalmýþ, açmamýþ gonca güldün Ýstanbul...
Niceler bitap düþtü, can verdi eþiðinde,
Hep seni sayýkladý Fatih’in beþiðinde,
Pervaneler gibiydik Akþeyh’in ýþýðýnda,
Eyüp tacýný giydin, sultan oldun Ýstanbul.
‘Beldetün tayyibetün’ Kur’an’ da ismin senin,
Bir sevda bayraðýdýr cihanda ismin senin,
Kucak açtýn, kýrmadýn hatýrýný kimsenin,
Boðazda dalgalanan destan oldun Ýstanbul...
Gördün, bir kuru kavga deðildi saltanatým,
Sende kemale erdi sevgim, sözüm, sanatým,
Ve ezan seslerine kurulunca hayatým,
Burcunda hilâl olan aþký buldun Ýstanbul...
Servet Yüksel

Sosyal Medyada Paylaşın: