KAYBOLUYORUM KLAVUZLUĞUMDA
Kalbimin denizlerinde yüzdürdüðüm, kaðýttan gemilerimle sana doðru yol alýyorum
Rotamdaki korsan sevgilerle dövüþüyorum…
Vuruluyorum!
Kanýmýn her damlasýnda sana bir kez daha vuruluyorum.
Buzdan kayalarýna çarpýyorum,
Yýkýlýyorum!
Yýkýmlarýmýn enkazýnda ýþýðýný görüyorum,
Iþýða geliyorum ve yine yoksun varlýðýnda,
Dokunuyorum!
Mutsuzluðuna, sevgisizliðine, soðuðuna…
Ýçimdeki yangýnýnda üþüyorum…
Acýkýyorum!
Aþkýmýn orucunda, sevgisizliðime bir damla ses ver istiyorum.
Ama ben her seferinde sahuruna uyanýyorum.
Denizlerin mavi olmadýðýný, rengini gökten aldýðýný öðreniyorum.
Ve bu yüzden senden aldýðým bu yas rengini çok önemsemiyorum,
Uçsuz bucaksýz okyanuslarýn bile bir gölgeyle karardýðýna þahit oluyorum.
Ve gece yolculuklarýmda yürüdüðüm tünellerin sonunda ýþýk göremeyeceðimi kestiriyorum…
Sahi karanlýk karanlýða çýkarsa aydýnlýk beklemek ne kadar aþkçaydý…
Gülümsüyorum!
Balçýkla sývanan yüreðine tutuyorum nisan yaðmurlarýndan hortumlarýmý..
Ve hatýrlýyorum güneþin balçýkla sývanmayacaðý yalanýný..
Tüm yalanlarýný koyuyorum heybeme, her molada birini tüketiyorum,
Yol boyu bonkörce harcýyorum merhametsizliðini,
Ama bereketi kaçmýyor ihanetlerinin,
Þükrediyorum!
Yüzüme kapanan kapýlarýna,
Yüzüm düþse de topraklarýna, ben yine de yeþeriyorum baharlarýmda,
Üzerimde aþktan entarim,
Kuþ bakýþý acýlarýmdan,
Taþtan sokaklarýn en dar dönemeçlerinde haritalar çiziyorum,
Kayboluyorum kýlavuzluðumda!
Ki zaten yol bulmak imkansýzdý kendi yarattýðýmýz haritalarýmýzda.
Ve Mevlana’nýn sesi kulaklarýmda geçmiþ zaman kiplerinde…
“Akýl bütün gidilecek yollarý bilse bile, gene aþk yolunu bilemez, þaþýrýr kalýr.”
Ve þaþýrýp kalýyorum…
M.NEHÝR ASLAN
(ALMÝRA ROMANINDAN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münevver Nehir ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.