Yüreðimi kanatan sýnýr tellerimdin Kanamalý aðlayýþlarýmda kustuðum kýrmýzýlýk… Namluda duran son mermi.. Son intiharýmdýn… Ama sen yine de bilme! Kaç kez ölmeyi denediðimi… Kaç kez sýrattan geçtiðimi.. Ve aþkýn dibine kaç kez düþtüðümü … *** Lal isyanlarým da saðýr gözü karalýklarýmý.. Barbar duyumlarda kaç kez talan olduðumu… Ýki arada bir derede nehirlere yüzerken boðulduðumu… Sen yine de bilme! Ateþe dokunurken donduðumu, Buzda yürürken yandýðýmý... Kangrenleþen þizofren yalnýzlýðýmý hiç bilme *** Dað gibi duruþlarýmdaki kumdan kayalarýma dokunma… Üfle “sur”una hayatýmýn, kýyametime þahit olma… Yeniden var olmak adýna yanmak da neymiþ… Sana her defasýnda yanmak için yeniden var olduðumu bilme… Topraklarýma dokunma, tozdan fýrtýnalarýma… Sen neye yandýðýmý, neye inandýðýmý bilme…. Sýrrýmdaki acýya, gizlediðim sendeliðime… Sendeki benim uçarý edepsizliðime dokunma.. Ýnandýðýn doðrularýn yalan olduðunu bilme…. *** Filozof deliliðimdeki þairi, gazeli hiç bilme… Ve en çok “Git” derken kalmaný istediðimi.. “Hoþça kal” derken “hoþ”u içim acýyarak eklediðimi bilme Bilmediklerinin ipinde astýðýn beni sallandýrýrken daraðacýnda Ben sana varmak için yol alýyor olacaðým… “Hoþ”ça… “KAL” Almira.
M.Nehir ASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münevver Nehir ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.