Doğu

Ucube simalar memleketi,
cüzzam her yerde!
Kaç soluk kesildi,
kaç mihenk kaydý?
Suyun kimyasýna karýþmýþ nefret,
katliam zihinleri gebe býrakmýþ.
Ciðerler vahþet ve nefret soluyor,
cana kýymak bir meziyet, bilinmez ki illet.
Ölüm bu memletin hükümraný,
meleði kudretli bir hüzünde.
Süt veren memeler delik deþik,
bakire çýðlýklar arþa yol alýr.
Kýnalý bir avuç, kýnalý bir saç,
tabutun tahtalarý al, kefen sýrýlsýklam kan!
Yaþlý bir sima,
kýrýþýklýðýný örtmüþ vahþetin tozu.
Gözler kan çanaðý,
dudaklar býçaða sýrt dönmüþ.
Yürekte çeyrek asýrlýk bir aðýt,
suskun bir küfür, hâr bir çýðlýk.
Yarým asýrlýk bir yük,
sýrtlarda taþýnýyor geçmiþ.
Öbek öbek olmuþ hased,
herkes merhametten nekes.
Filler tepiþirken vahþice,
ayak bileklerimize ölüm buse konduruyor.


Güneþe yakýn durmak yakarmýþ,
güneþin kimyasý cehennem!
Ey doðu, ey yönlerin validesi,
bereketli topraklar, eski insan hikayesi.
Her yer tanrýlar mezbelesi,
kana susamýþ tanrýlarýn, kurban merasimleri.
Her vakti kan ve ölüm mevsimi,
barut kokuyor koynun ey sevgili.
Ey doðu, kýtalarýn yaralý validesi,
eskiden koynunu üþütürdü hançer soðuðu,
sessiz, vakarlý ve asil bir ölüm.
Þimdi fiþeklerin uðultusu kulaðýnda,
ve kahpeliðin kahkahasý.
Ey doðu, kalbi yaralý kadýn,
saçlarýný dolamýþlar namusuz ellerine,
süngüleriyle çizmiþler gerdanýný.
Güneþ renkli güzel kadýn,
ihanetin koynunda taþýdýðýn evlatlar,
hüznün tecavüze uðramýþ kýzlar!


Ey doðu, ey topraðým, ey elçiler yurdu.
Kabil’in evlatlarýna yataklýk ediyor Karun,
firavun ve nemrut’un himayesinde.
Ey doðu, ey kâdim toprak,
baðrýný deþmiþler ve ekmiþler nifak tohumu.
Sýrtýndan nehirler akarken geçmiþte,
senden göçenler þimdi sana musallat olmuþ.
Aðýzlarýnda salya, azý diþlerinde kan,
namahrem ellerini sana sürmüþler.
Ey doðu, ey güneþin bahtsýz komþusu,
bir yetimsin yetimlerinle birlikte.
Bir acuzesin ama umut yine seninle,
titre ve kendine rücu et,
titre ve bizleri titret.
Ey doðu, ey validemiz,
bizi uykularýmýzdan et.



Sosyal Medyada Paylaşın: