Hiç düþündün mü? Farkýnda mýsýn bilmem? Her gün benden biraz daha uzaklaþsan da, Ne yardan, ne de serden geçiyorsun Belki de canýn yanýyor, ama kendi dünyanda mutlusun “Aklým baþka bir bedende yapamam” diyerek benden kaçýyorsun Yüreðini gerçekten seni sevene vermiyorsun Kader diyerek, baþka ruhlara emanet ediyorsun! Bilmediðin bir þey var unutma! Aþkta “sen” ve “ben” olmaz Sadece “biz” olmalýyýz. Kaybediyorsun beni Sonra da suçu kadere, alýn yazýsýna atýyorsun Olmuyor sensiz Olmuyor anla beni….
Dinle beni… Sen beni hep ayrýlýklara zorladýn Ben seni sevmekten yýlmadým Ayrýlýðý, özlemi, hasreti Mavilere boyanmýþ yürek denizimde boðdum, Kim ne derse desin, umurumda olmaz. Sen yanýmda olmadýktan sonra. Elbette ben de nankörleþirim zamanla Unuturum seni… Ya da öyle var sayarým, saymasýna da Olmuyor iþte… Olmuyor anla beni…
Öncelik sýram deðiþir hayat denen engebeli yolda. Hani “çok kötüsün” derdin ya, Kötü insan olurum sayende, Katkýn olmuþ olur fani dünyada. Ve susarým, seni beni susturdukça Sessiz kalýrým, sen ben de var oldukça. Anlýyor musun? Seninle sensiz, benimle bensiz Ne yapsam olmuyor iþte! Seni sarýp sarmalamak, Öpüp koklamak, ten kokunu içime çekmek Ýçimde ne varsa biriktirdiðim, Sadece senin bildiðin, sana dair her þeyi Boþaltmak istiyorum, çünkü olmuyor sensiz Olmuyor anla beni…
Mustafa KARAAHMETOÐLU 18.09.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.