Sen Rabbime Emanetsin
Bu gün sen...seni benim zihnimde öldürdün.
Bende acý,tatlý - küskün,barýþýk - kederli,mutlu.
Ýlk günden bu güne yaþanmýþ ne varsa anýlarýmýzýn hepsini.
Bir daðarcýkta toplayýp,gömdüm yüreðimin en derin yerine.
Yüreðimi ne yaptým diyemi soruyorsun? Söyleyeyim
Duygularýmla birlikte göðüs kafesime kapattým.
Aþkýmýzýda kapýlarýna gardiyan yaptým.
Sonrada oturup bir köþeye aðýtlar yaktým.
Biliyormusun ey sevgili sen neler yaptýn neler.
Gider ayak darbeler üstüne darbeler indirip,
Biçare gönlümü inceden ince sýzlatýp kan aðlattýn.
Bu haldeyken bile ben ölenin ardýndan dua gerek deyip.
El açtým semaya yalvarýp yakardým bizi yaradan mevlaya.
Ey rabbimiz sana emanet ediyorum bal gözlü sevgilimi.
Saf aþkýmýz adýna baðýþla bizi,onun sevdiklerini ve seveceklerini.
Gideceði yerde iyi karþýlansýn,hoþgeldin deyip þefkatle kucaklansýn.
Güle...güle git canýmýn içi.... gözün arkada kalmasýn
Hiç merak etme sen bendeki yerini kimse almayacak.
Kalbimin sahibi sensin orada ila-nihaye tek sen olacaksýn.
Huzur içinde baþýn dim dik yürü çünkü sen rabbime EMANETSÝN.....!
17.Eylül.2013
Bünyamin Boy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.