Beni bana bağışla

Bazý kalplerin kaderidir aþk,
bilirsin, böyle buyurmuþ þairin biri.
Ýþte bu dizeyi fýsýldadýn ruhuma,
teþhis koydun benim ahmak marâzýma.
Beni bana baðýþlar mýsýn?
Dizlerine sýðýnýp gözyaþlarýmla ýslattým,
sýrýlsýklam oldu dudaklarýn ve yanaklarýn.
Beni biliyorsun, ama bilmediðin bir þey var,
acýlar içinde bir hüzün girdabýndayým.

Daha demin ýslattý yaðmur þehrimi ve beni,
hasretin deþti, parçaladý içimi.
Unut ismimi, unut cismimi, geçmiþe göm beni,
terk et, býrak, azat et acýndan beni.
Ben müptela olmaya meyyalim,
kýrýk dökük bir kalbin sahibiyim.
Çocukluðuma, gençliðime, yarýnýma,
bir tutamlýk tebessüme beni baðýþla.

Aþk bir tufan, bir boran, bir tipi,
savrulurum, kahrolurum, tükenirim.
Sür rujunu dudaðýna, savur saçlarýný,
paramparça et tüm fotoðraflarýmý.
Pencerelerini aç, nefesin tazelensin,
rüzgar savursun iþaretlerimi, kokumu silsin.
Kalbimde boy vermiþ acýnýn filizleri,
týrpanla ne olur, çoraklaþsýn dipleri.
’’Eylül hüzün ayýdýr’’ demiþtin,
haklýsýn, bu hüzün ölümün üvey çocuðu.

Hýrpalanýrýz, yoruluruz ve tükeniriz,
gözlerinin hatýrýna beni bana baðýþlar mýsýn?




Sosyal Medyada Paylaşın: