aþk dibeðinde ezildi yüreðim, öðütülmüþ þiirler savurdum yanaklarýna, kavalýn ilhamýnda yandý gözlerin, sazýn tellerinde eridi sesin, kayboldu bilinen yüzler gözlerimden. silindi tek tek kalbimdeki yazý, ve deðiþtirmedi alnýmdaki gizi.
-üzgünüm.
yetim kaldý günler bir bir, kucaklarda birikti anýlar... tek tek ayýklarým sensiz zamaný, senden kalan gülüþleri bölüþüp dertlerimle, anlamsýz kahkahalarýn ýrmaðýndan geçip, hüzne bir bilet alýrým zamansýz saatlerde.
yarýda kalýnca aþk hikayesi, ne çayýn tadý kaldý, ne sazýn sözü... ne de sevdanýn izi kaldý serlerde. bir kere aðýzdan "git’me" sözü çýkýnca, sonrasý çorap söküðü gibi gelirdi. bir macera daha savaþmadan biterdi. bir sevda daha mezara diri diri girerdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan ispenoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.