Çocukluðum geliverdi gözlerime yeniden
Okul defterlerimizi çimento kâðýdýyla kaplardýk dayansýn diye
Kendi oyuncaðýmýzý kendimiz yapardýk
Bazen karpuz kabuðu olurdu kaðný arabamýz
Bir zeytini iki kez ýsýrýrdýk bereketli yoksul sofrasýnda
Tandýrda piþen ekmek kabarýp kese gibi olunca, babamýzýn parasý olacaktý yarýnlarda
Hayaldi ama mutluyduk…
Hey gidi günler hey!
Yeni yeni terlemiþti býyýklarým
Öyle diyordu görenler
Limon suyuyla yatýrýr, ayýrýrdým saçlarýmý ortadan
Hem modaydý kulaklarý kapatan saçlar
Çok mutluydum sokakta yürürken
Bana bakan gözlerde ki tebessümden
Çünkü mahallede okuyup öðretmen olacak bir ben vardým
Uzaktan bakardým mahallenin en zengini
Bakkal Hasan amcanýn
Yanaklarý nar kýrmýzýsý kýzýna
Daðýn tavþandan yoktu haberi ama
Ýsimlerimizin baþ harflerini kazýmýþtým kalbin içine
Ucu bucaðý olmayan zerdali bahçesinde ki aðacýn gövdesine
Ufak tefekti babam
Lâkin
Dað gibi görünürdü gözüme
Helâl lokmalarýyla büyüdük yedi kardeþ
Kýþýn zemherisinde bile
Bahar umudunu taþýdý yüreklerimiz
Ya þimdi;
Kuþ sütü eksik sofralarýmýzda
Üst baþ o biçim fiyakalý
Ya huzur
Ya mutluluk
Kim bilir?
Belki de koyu bir çýnarýn gölgesinde uyuya kalmýþtýr Ýnsanlýk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.