Eylül sarmýþ tüm mevsimlerimi Yýllardýr inzivada yaþasada ruhum Toz pembe hayalleri vardý bir zamanlar Boþluksuz boþluklara býraktý bir vurgun Kaybediþi mi avutmaya çalýþsamda Sözüm geçmiyor yalnýzlýðýmýn sancýsýna..
Dil sükut kalp desen har Usumda yine hiç olmayan yar Bardak kýrýldýysa su içmekten vaz mý geçsem? Yoksa umutlanmaya devam mý etsem? Gözyaþlarýmý dökmem dýþarýya akýttýkça içerime Sular durur yalnýzlýðýmý hergün daha bir çekilmezlikle..
Yüzlerce ihtilal yazýyor yüreðim Yeniden yeþerir mi tükenen umutlar Bir yüreði sara bilirmi acýlarla dolu bu yürek Hayaller yaþanacak bir can, düþler gerçekleþecek bir ümit bulur mu Geçmiþteki aðýr yükleri unutarak Yeniden yeþerirmi içimdeki yaþama sevinci..
Ah yalnýzlýðým kaçýncý yazmaya baþladýðým yazýmsýn Kaç buruþturup attýðým þiirimsin Anlamýný bulmaya çalýþtýðým kaçýncý karalamalarým Rüzgaralara savurmaya çalýþtýðým kaçýncý isyanlarým Yaþanmamýþlýklarýmýn yasýný tutan kaçýncý yitik yýllarýmsýn Ey umutlarým yinede tutun yüreðimden hiç býrakmayýn beni....