Açýlýr bu gözlerim hep sensizliðin sabahlarýna Hep sensiz hep karanlýk gün,güneþ doðmuyor üzerime Yüreðim buruk, yüreðim suskun, bu yürek sensiz Çaresizce aðlýyor bendeki sensizliðine
Hiç olmýyacaðýný bilsemde yanýmda yine yazýyorum Kalp acýmý söyliyebilecek baþka adres yok ki satýrlardan baþka Düðüm,düðüm olmuþ içimde hasretimin çözümü yok Sana söyleyemediðim sevgimi sadece yazmaya çalýþýyorum
Yoksun yokluðun bana zehir,zýkkým sanki kýyamet Bana varlýðýn tek resmin koklar,koklarým doyamamasýya Sana olan hasretimi utanýr yazamam hep yarým kalýr Sýðmýyorsun cümlelere seni yazacak kadar kelimeler hep kifayetsiz
Sen kanýma girip içime oturduðundan beri bir avuç gelen kalbimde kocaman sevdim seni Hiç sevemiyen bu yürek ne kolayda kabullendi seni Ne aðýrlayabiliyorum nede uðurlýyabiliyorum Hiç olmasanda yanýmda sensin onun gerçek sahibi
Seviyorum seni acý bir soðaný tuza banýp yer gibi Uykusuz gecelerimde anlýk dalýp gördüðüm rüyalarýmdan Ateþler içinde uyanarak bir musluktan su içer gibi Seviyorum seni bazen lanet yaþadýðýma bazen þükür yaþýyorum der gibi Çok sevsemde seni neye yarar yaþamak yoksun Ben hep senden yoksunum sen hep yoksun