Ya ben yaþamayý öðrenemedim,
Ya yalan dünyada yýllar vefasýz.
Zincirli hücreye cennetim dedim,
Sarýlýp kaybolan kollar vefasýz.
Çarýklý derviþim kalemim elde,
Ahrete yürürüm dönülmez yolda,
Kaybolup giderken bulanýk selde,
Uzanýp tutmayan kullar vefasýz.
Gerçekler, hayaller, rüyalar yalan,
Eþkýya gözlere hayatým talan,
Zincire vurarak aklýmý çalan,
Sevdamdan boþanan dullar vefasýz.
Dümensiz gemiyim aþk denizinde,
Kalbimde yarýþan hüzünler zinde.
Dünyaya gelmemiþ yarýn izinde,
Yolumu þaþýrtan eller vefasýz.
Hasrete yolcuyum güneþ batýyor,
Sýzýlar ruhumda güreþ tutuyor,
Virane baðýmda baykuþ ötüyor,
Bülbülü düþüren dallar vefasýz.
Mevsimler eskidi ben yeni kaldým,
Dersimi divane ilminden aldým,
Yalancý gözlerden hakikat çaldým,
Sevdamý yazdýðým güller vefasýz.
Ömrümün sahibi durmaz sözünde,
Kýskançlýk mayasý ekþir özünde,
Eline verdiðim aþkýn sazýnda,
Çalmadan kýrýlan teller vefasýz.
Dünya dedikleri kahpe hanede,
Kahrýmla yaþarken hasret sinede.
Kenar mahallede boþ meyhanede,
Tavrýmý resmeden haller vefasýz.
Bahtýmýn aðacý muhabbet dallý.
Sevdamýn cefasý ilahi ballý,
Leyla’nýn suçu yok Mecnun zavallý,
Sevdayý bilmeyen çöller vefasýz.
Mehmet NACAR