Bir sonbahar günü yine* sýrtýmda hýrkam ellerim cebimde dolaþýrken, az ilerideki bir parkta çýnar aðacý, oda benim gibi hüzünlü benim gibi yalnýz,
tek ortak yanýmýz,o yaprakarýný yere atarken ben ise içime atýyorum. karþýsýnda kendi gibi ,sayýsýz aþklara tanýk olmuþ sevgilileri ,gölgesinde misafir etmiþ çýnar aðacý gördüm. bedeninde, sevgililerin isimlerinin baþ harfi kazýnmýþ, kalp resmi çizilmiþ,dallarý tarumar edilmiþ yapraklarý bile kalmamýþ.
anladým ki, asýrlýk iki sevgilinin artýk birinin diðerini yalnýz býrakarak, ayný benim gibi hasretle hüzünle ve ta* kalbinin derinliklerinde duyduðu sýzýyla ne kadar gününü gün edeceði.
Sosyal Medyada Paylaşın:
akçaylı halit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.