İNSAN ÖLÜLERİ YOL ALIR

Gecenin uzunluðuna aldýrýþ etmeden geçer gece trenleri
Raylarýn üzerinde umursamaz hayat
Ýstasyonda insan ölüleri
Bir demli çay sýcaklýðý kadar yakýn birbirine sandalyeler
Beklerler gidecekleri yerleri,
istasyonda insan ölüleri.

Köy geceleri inle cin yarýþta istasyon duraklarýnda
Havada aþk kokusu kan kokusuna müptela
Zamanla yarýþta cesetler
Yürekleri delik deþik,
aðýzlardan sýzana aldýrýþ etmeden
Ýstasyonda insan ölüleri.

Bu sessizlik çýldýrtýr insaný
Çýðlýklara gebe bu sessizlik
Herþeyin yok oluþu gibi
Zamanýnda yok oluþunu izler ölüler istasyonda
Alt alta, yan yana, koyun koyuna cesetler
Kimbilir nerden geldiler,
nereye gidecekler.
Hepsine bir hikaye düzmüþtür düzen
Hiçbiri konuþmaz bir diðer yanýndakiyle,
Alçakgönüllü ve ketum
Ýstasyonda insan ölüleri.

Bende mi karýþsam aralarýna
Topraða yüzümü sürüp,
kýrkým çýkmadan topraða kavuþsam mý bende.
Düzenin düzdüðü hikayelerle birlikte insan ölülerine
Gideceðim yer uzun deðil
Kývrýlýveririm herhangi bir vagondaki,
herhangi bir konpartmandaki,
herhangi bir koltuða.
Sesim çýkmaz
Ölü deðil miyim bende en nihayetinde
Ýstasyondaki gibi insan ölüleriyle.

Yükselen düdük sesiyle,
Hareketlenir cesetlerdeki cansýzlýk.
Biner ölü ya da kemik vagonlara
Geçerler koltuklara birbirini ezercesine insan ölüleri
Ýstasyonda ne ölü kalýntýsý ne ölü sessizliði
Ýnsan ölüleri yol alýr
Bir istasyondan bir baþka istasyona,
ölüm sessizliðini yaymaya..!




Diz_Kapak



Sosyal Medyada Paylaşın: