þüphesiz bir ikindiyle çöktü soðuklar aramýzda yaðmurdan kesin bir çizgi kokusuz akþamlara doðru bir son aný sarýmtrak aðrýlarla çýkýp giderken yaz uzak tepelerde rüzgarýn uðultusu yakýnlaþýr kamaþýr yalnýzlýðým uykuya dalarým solo bir suskunluktan saðýrlaþýr oda baþlar yataðýn dostluðu riyasýz yorgunluðumuza ayrýlýk her türlü sen ve ben tekiz ayrý ayrý tek tek yalnýzlýklarýmýzla birlikteyiz birlikteliðimizle yalnýz kaygýsýz kavgasýz bir dilde içini dolduran gündönümlerinin...
aðustos beyazýndan kalma bir öðlende kirli düþler peþinde bir çaresizlik doyumsuzca sýzýsý içten çözülmelere uzak bir acýya uyanýk kitap peþinde bir merak tutkusu gibi ya da bir yolculuk tablosunda çocuk elleri annesinde denizi soluk hiçbir öðlene ait olmayacak kadar kaygýsý büyük bu hýrçýnlýkta kelebekleri ölüyor mevsimsizliðe yakýn acýdan doðuyorum yeniden ihtiyar doðuyorum göðe tutkun bir ölüden farksýz seviyorum içini dolduruyorum tüm sevmelerin gitmiyorum hiçbir zaman hiçbir yere...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.