ŞİMDİ

Ýlmek hazýrlanmýþ, divan kurulmuþ
Fermaným verilmiþ haksýzým þimdi.
Rýhtýmda can, fýrtýnaya tutulmuþ
Deryaya düþmüþüm, salsýzým þimdi.

Mecnun olup, çöllere düþmüþ gönlüm
Kýrkýnda gerçekleþir artýk ölüm
Yarýna ermedim kan doldu dünüm
Kimseye diyemem, bahtsýzým þimdi.

Meyveye durmadan bostaným, baðým
Kimseye yurt olmaz, dumanlý daðým
Özde suya hasret, çatlar topraðým
Buz yaðarken gökten, karsýzým þimdi.

Geride kaldý, bütün umutlarým
Meyveyi çoktan unutmuþ, dallarým
Çiçeðe, polene küs arýlarým
Zemheri kapýmda, balsýzým þimdi.

Gelmez baharým sinem özler durur
Kalbimin yufkasý sahilde kurur
Filizi, çiçeði kýraðý vurur
Belgrat ormanýnda, dalsýzým þimdi.

Sýla bedenimi boynumdan tutmuþ
Deryalar nam yüklü teknemi yutmuþ
Dostlarýmýz beni çoktan unutmuþ
Beykoz sokaðýnda, yalnýzým þimdi.

Öztek bulanmýþ, bulanmýþ, durulmuþ
Hali hatýrý yýlda bir sorulmuþ
Ýçimde aþk muhabbeti burulmuþ
Karaya bürünmüþ, alsýzým þimdi.
Düþmüþüm topraða, cansýzým þimdi.

27 Kasým 2012
Ahmet Öztek, Yýrtýk Duygular
Sosyal Medyada Paylaşın: