GÖNÜL YARASI

Afet gecelerde, hiç uðruna soluyorum.
Hicraným öfkemden delik deþik,
Vefaya yanýyor, bülbül çaðým.
Eziliyor dört duvar arasýnda erkâným.
Yokluðunda kahroluyorum,
Gelmiyorsun bir türlü kapýma.
Aþk oduna yandýðým saatlere kanýp,
Sana yine aldanýp,
Kapýma dolan gonca gülleri,
Bile bile yalnýzlýða terk ediyorum.
Heyhat zaman aðarmýyor bende,
Feryadý figan tortusu çehremde,
Vuslatýn aðý hangarda eziyor beni gündüz gece.
Düþüyorum, çýktýðým aþk katýndan yere.
Bilmiyorum belki de kadr-i kýymetini.
Uslanmýyor karabasan arsýz hayatým,
Hiçimi yakýyor bu gönül yarasý.

Dökülüyor zamanýn bilmecesi,
Bunlar sefaletin tutarsýz çehresi.
Asi suratýmda tebessüm arama,
Heceler yýrtýlýyor nefesimden.
Bitmiyor, içimde sensizlikten
Kopardýðým hengâme.
Araklýyorum ordan burdan,
Bir nefes sýhhati boþ yere.
Uslanmýyor karabasan arsýz hayatým,
Hiçimi yakýyor bu gönül yarasý.

Çýldýrýyor geceler senanýn dilinde,
Bir hatýram kalmýyor kahpe zamana.
Neyi ekeyim boþ yere kapana.
Esaretim dolmuyor güzelliðinde,
Kör ateþ titriyor bedenimde.
Ödüm eziliyor, gamsýz benliðimde.
Feryat bir türlü bitmek bilmiyor,
Asrýn kalemi kýrýlýyor elimde.
Uslanmýyor karabasan arsýz hayatým
Hiçimi yakýyor bu gönül yarasý.

14 Mart 2012
Ahmet Öztek. Yýrtýk Duygular
Sosyal Medyada Paylaşın: