kaným çekiliyor damarlarýmdan
Medeni duygularým ilkelleþiyor
kalleþ bir kurþunla!
zaman kör
takvim saðýr
þiirse çaresizliði oynuyor
iþte bak
yine baþým düþüyor anne,
Ethem yoldaþýmýn omuzlarýndan
çöküyorum gitgide..
dizlerimin dermanýný hiç sorma
durup durup kýrýlýyor dizlerim Mehmetin gülüþünde
biz böyle deðildik anne
böyle deðildik..!
iþte yine
cömert bir keder doðuyor þafak vakti.
Abdullahýn penceresinde unutulmuþ bir çiçek
buzul ülkesine çeviriyor gözlerimi
genç bir ölünün gölgesi daha
saçlarýma asýlmakta..
uzanýyor ellerim Alinin sevecen yüzüne
içimdeki nehirler
adeta eski-þehirli
ve umut,
titrek hýçkýrýklarýmýn koynunda sabahlýyor
ahh!
dar kaldýrýmlarýn soðuk ve kireçli yüzünde
yumruðunu gökyüzüne kaldýrmýþ bir baba
sarsýlarak yürümekte..
ve ben
ucu yanýk bir mektuptan konuþuyorum
ayaklarým kor
yüreðim kar,
an be an masum çocuklar ölmekte anne..
ne bayrak
ne kimlik
ne de toprak..
Ahmetin hayalleri tam yirmi iki kez vuruyor þakaðýmdan
düþlerim mi
düþlerim, kayýp bir cumartesi..!
ölüm ne ki anne
ve yaþamak þöyle dursun,
ben
sýcak bir ateþin soðuk ikliminde yanýyorum
eylül gibi
hazirandan hallice..
þiirime sesiyle yürek katan çok deðerli dostum hasan karaþahine sonsuz teþekkürlerimle..