bir anne aðlýyordu oysa kucaðýnda koca bir keder yavrusunun soðuk bedeni hýçkýrýklarý isyan’ dý çýðlýklarý acý haykýrýþlarý Tanrý duydu melekler aðladý o duymadý
kanlý gözyaþlarý bulutlar oldu yaðmurlar oldu isyanlar oldu düþtü üzerine kan bulaþtý damla damla Tanrý gördü melekler aðladý o görmedi
baktýðý aynada gördüðü sureti insan yine gülümseyerek baktý aynaya
þimdi aynada silikleþiyordu görüntü yüzü vardý ama gözleri yoktu kulaklarý kaybolmuþtu yüzü giderek daha da silikleþiyordu ve giderek kan kapladý aynada görünen yüzü kan içindeydi
Tanrým ! diye inledi ve yüreðine götürdü ellerini bir çýðlýktý sonrasý yüreði yoktu yerinde elleri içine girmiþti bir boþluktu bedeninde arka tarafýný görebiliyordu yüreðinin boþluðunda
baktýðý aynada gördüðü sureti insan bir daha sonsuzluða kadar ne bir ayna’da bulabildi kendini ne de gülümseyebildi ..
*
Mert YÝÐÝTCAN 11 . 09 . 2013 istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.