kimsesizdi gece ne ay ne de yýldýzlar kalmýþtý yalnýzca kayalýklara vuran dalgalarýn sesi hafifçe çisileyen bir yaðmur
bütün ýþýklar sönmüþtü þehirde kör karanlýk bir ölüm sessizliði yalnýzca rüzgarýn uðultusu kaldýrýmlarda sürüklenen kurumuþ yapraklar bomboþtu sokaklar
insanlar yoktu artýk hepsi gitmiþti izleri dahi bulunamayan faili meçhul bir cinayet gibi kimsesizdi þehir mevsim sonbahar yalnýzlýðý aylardan eylül
hiç bir son bu denli hazin olamazdý önce melekler terk etmiþti sonra kuþlar ýþýðýný aldýðýnda Tanrý ne ay kaldýmýþtý ne yýldýzlar
sevgisiz bir dünyada kin ve nefret yeþermiþti yenilmiþti insan þeytan kazanmýþtý oyunu kaybeden sevgiydi
þimdi bir cennet bahçesinde rengarenk uçurtmalarý ve gülümseyen gözleri deniz mavisi yürekli çocuklar büyütür sevgiyi ....
/dünyayý binlerce kez yok edebilecek kadar çok bombayý üreten insanlýk , keþke sevgiyi binlerce kat güçlendirmenin yollarýný bulabilseydi . yok ettiði bizzat kendisiydi ... /
*
Mert YÝÐÝTCAN 09 . 09 . 2013 istanbul /
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.