Yine hayýflandý çekti içini Gururla söylendi kendi kendine O topa öyle çýkýlýrýmý diye Ben olsaydým çýkardým ileriye Vurdurmazdým kafayý golcüye Kimse oralý olmayýnca sözlere Tekrar baþladý söylenmeye Kaleciydim ben gençliðimde Transfer olacaktým büyüklere Kimse elimden tutmadý diye Gelmeseydým buralara keþke Bizim Aykut birlikte Antrenördüm þimdilerde
Aslýnda biliniyordu bu sözler Her maçta söylenirdi mutlaka Yýllardýr ayný manzara Yaþlanmadý bir türlü Býrakamadý kaleyi baþkasýna Kaleye her top gelince hatýrlar maziyi Unutamaz o günleri Daha dün gibi anlatýrda yanlýzlýðýný Paylaþýr hatýralarýyla
Aþýk olmuþ o kaleye gözü baþkasýný görmez kalmýþ kendi kendine
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nafiz Nayir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.