Geceyi gömdün içime
Karanlýðým þimdi
Korkarým demiþtim
yalnýzlýktan
kapama gözlerini
ýþýðým olsun
aydýnlat ruhumu
-unutmuþsun-
Bir bebek aðýdý
bile yeterken
içimdeki
geceyi yýrtan
sen sustun
Karanlýktayým þimdi
Her þey soðuktu
sen ýsýttýn
karaydý dünyam
sen aðarttýn
-ne kaldý geriye?-
madem yine
boðulacaktým siyaha
-gülüyorum þimdi-
ne fark etti?
Kara kalem
aydýnlatmýyor ak kaðýdý
gömdün içime geceyi
karayým
karanlýðým
karanlýktayým
þimdi...