Kavak Yelleri

Sessizliðin artýðý zamandan çaldýk hayatý
Bilindik tüm boþluklarý silip
Aklýn yettiði kadar kelimeler sarf ettik
Uðruna canýmýzý yoluna serdiðimiz tüm sevda sokaklarýnda


Vakti kabuldü bizden öteye giderken ürkek tenimiz
Ve belki bir daha dokunmayacaktý birbirine ellerimiz


Kaçýncý baharýydý ömrün bilinmez
Bir yalnýzlýk türküsü söylerken sýzýsýz yaþýmýz
Baþýmýzdan uçup giden kavak yellerinde veda ederken
Hayatýn demine fark etmeden ne çok yol almýþýz


Hüküm yemiþ bakýþlara teslim olmadan
Özlemine sarýlmýþ zamanýn gece yarýsýna kadar
Beklerken mahsun gülüþleri
Biz ki görmeden karanlýðýný hüznün
Hiç vazgeçmemeliydi umudun en tazesi


Düðüm kördüðüm bahara susamýþ mevsimin ayazý
Her esen yelde düþer ayaðýn dibine bir çýnar yapraðý


Ardýndan
Öylece sessiz durur aynadaki suret
Ki boyundan büyük sevdaya tutulmaya görsün


S.Ç
Sosyal Medyada Paylaşın: