USTA-ŞİİRE VEDA 1

Belliki bugünlerde baþýn kalabalýk
Ne kalemi aradýn,nede kaðýdý
Demekki yorgunsun belkide yanlýzlýk
Canýn çekmez olmuþ,kýyýna vuraný usta

Bak deniz kýzý yaðmurla pullarýný döküyor
Savrulmuþ ýtýrlý kokular avuçlarýma doluyor
Gün senden uzak,gözlerin ufka dalýyor
Limanda gemiler,köpüklerinde martýlar dertli usta

Dolunan çýkmýþ,med cezirden bir haber yok
Farkýndamýsýn nemrut tuvalini kýzýla boyuyor
Gelincikler bugünlerde ince savuruyor yapraklarý
Belliki lodosun ovalalarýna vuruyor usta

Yerle bir olmuþ yokluðun aðýrlýðýnda heceler
Tokat gibi patlýyor aynaya baktýðýmda tümceler
Karanlýkta sayýklar,buz daðý arkasý yýldýzlar
Parmak uçlarýn donacak derin mavinin dibinde usta

Þiire vedamý bundan sonraki sessiz dizeler
Anladým sabah olmaz artýk þairden bu son heceler
En kuytu derinlikte yolun sonunda inciler
Bilirmisin,ateþ sarmýþ dört biryaný yokluðunda usta

Gelmem diyorsan,yüzüme perde çek görmeyim
Bana kalemim suskunluðu kalacaksa býrak öleyim
Tüm satýrlarý atmýþsýn boþluðun girdabýna
Esmesse rüzgar kim açacak kapýmý söyle usta

Ey gam meclisinden bana kalan gözyaþý
Bu kalem bu kaðýt kime olur faydasý
Sokaðýn sonunda ay yüzlü hecenin kýrýntý paydasý
Ah etmem bir satýr þiirine,ayraç koydum beklerim usta
Sosyal Medyada Paylaşın: