Bir gün Ýkindiye doðru Havanýn bulutlu olduðu bir zaman O gün Her gün gibi Her gün gibi sýradan Kuþlar göçmeye hevesli Bir ahvalde Ýnsanlar caddelerde Ellerinde umutlar Bir de þemsiyeler Belki gökkuþaðý çýkar diye Cýlýz ümitlenmeler
Bir çocuk Annesinin elini tutuyor Diðer elinde dondurma Gülüyor Mutlu çocuk Bilmiyor Umursamýyor da Paranýn arz-talep dengesini Onun tek derdi dondurmanýn Külahtan düþmemesi Kafasýný kaldýrýyor gökyüzüne ‘’Anne bak kocaman bir kuþ’’ Dondurma- Külah dengesinde
Bir adam Elinde beyaz bir gül Yüzünde bilinmeyen bir asýklýk Kýrmýzýsý yokmuþ diye Çiçekçiye söyleniyor Nasýl olmazdý bu mevsimde Planlamýþtý kaç gün öncesinden Papatya içine Hayýflanýrken kendi kendine Sevgilisi uzaktan beliriyor Tebessüm ediyor Her yer bir çift sürmeli göz
…..
Bir gürültü Sanki görsen Yüz tonluk bir gürz Dünyaya düþtü
Gökte demirden kuþlar Demirden yaðmurlar yaðdýrdý
Bir ateþ Sanki görsen Cehennemin kapýlarý Açýk kalmýþtý
Göz yandý Vücut yandý Kemik etten ayrýldý
O gün Her gün gibi Her gün gibi sýradan…
Ortada külahsýz bir dondurma Ve kýrmýzý bir gül kaldý
.....
‘’Dünyada 5 bin 600 yýlda toplam 15 bin 500′ün üzerinde bölgesel ya da ulusal savaþ yaþandý, 3.7 milyar insan öldü. Çoðu sivildi.’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
tiryaki__ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.