Günler geçip giderken, koþuþan atlar gibi Durmak isteriz amma elden kaçar dizginler Ömür denilen ne ki? Kuþta kanatlar gibi Çýrparak yol alýrken biter sayýlý günler
Bin adýmda bir fersah mesafe kat ederken Hazan vurup dalýndan düþen son yaprak gibi Vakit varken durmayýp, o menzile giderken Basýlýp çiðneniriz bir avuç toprak gibi
Neden geldik dünyaya düþün bul cevabýný Sapma hiç doðru yoldan kul ektiðini biçer Çýkarmazsan aklýndan alýrsýn sevabýný Kimse kalmaz ebedi dünyaya bakýp geçer
Ýnanarak yaþarsan sorun olmaz serinde Bir gün göçüp gidersin ahirete ver deðer Ýman aðacý kökü bil ki pek çok derinde Sýðýn hep Yaradan’a inancýn varsa eðer
Ömür sona varýnca, “eyvah!” diyen kullarýz “Keþke vakit olsa,” der; isteriz baþa dönmek Sevaplarý ateþler, günahlarý külleriz Amma çare yok artýk; akýbet taþa dönmek
NÝLÜFER SARP__
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.